İşçi Dövizleri

(Workers’ remittances) Türkiye’den Avrupa ülkelerine ve diğer ülkelere çalışmak üzere giden işçilerin mem­leketlerindeki ailelerine ve yakınları­na gönderdikleri dövizleri ifade eden bir terimdir. 1962 yılından itibaren resmi olarak İş ve İşçi Bulma Kurumu tarafından düzenlenmeye başlayan işçi göçü ile 1970 sonuna kadar 400 bin işçi dış ülkelere gitmiş ve mem­leketlerinde bıraktıkları ailelerine ve yakınlarına düzenli olarak para göndermişlerdir. Dış ticaret açığının arttığı ve turizm gelirlerinin çok dü­şük olduğu bir dönemde işçi dövizle­ri, cari işlemler açığının azalmasın­da önemli bir rol oynamıştır. 1975’e kadar artışını sürdüren işçi dövizleri sonraki yıllarda önce duraklama daha sonra azalma eğilimine girmiştir. İş­çilerin ailelerini yanlarına aldırması ve bulundukları ülkede daha çok para harcamaya başlamaları bu azalışın başlıca nedenleri olmuştur. Bu azal­ma sonrasında cari işlemler açığı gi­derek artmış ve ekonomi 1977-1980 yılları arasında ağır bir ekonomik kriz yaşamıştır.