Oyun Teorisi
(Game theory) Çıkarları çatışan ve birbirlerinin davranışlarından etkilenen rakiplerin, davranışlarına ilişkin çeşitli varsayımlar altında ortak bir dengeye ulaşıp ulaşamayacaklarını analiz eden teoridir. Oyun Teorisi Oscar Morgenstern ve Johannes von Neumann tarafından 1928’de geliştirilmeye başlanmıştır. Morgenstern ve von Neumann 1944’te Oyun Teorisi ve İktisadi Davranışlar adlı kitabı yayınlamışlardır. Martin Schubik 1959’da Oyun Teori- si’nin ekonomik hayata uygulanmasına ilişkin analizler yapmış ve oyun ağacı teorisinin geliştirilmesine katkıda bulunmuştur. Oyun Teorisi, birbirleri ile mücadele eden tarafların nispeten az riskli yoldan olumlu sonuç almak üzere nasıl davranmaları gerektiğini analiz etmektedir. Oyun Teorisi kapsamına giren çıkar çatışmaları “sıfır toplamlı oyunlar” ve “toplamı sıfır olmayan oyunlar” olarak ikiye ayrılmaktadır. Sıfır toplamlı oyunlarda, mücadeleye giren taraflardan birinin kazancı, diğerinin kaybına eşittir. Çünkü paylaşılan kâr miktarı sabit var sayılır. Örneğin düopol rekabetinde bir firma pazar payını yüzde 20 oranında genişletirse sıfır toplamlı bir durumda rakibi kendi piyasa payından kaybeder. Toplamı sıfır olmayan durumlarda ise, rekabete girişen taraflardan birinin kazancı, diğerinin kaybından fazla veya eksik olabilir. Örneğin bir büyük firmanın kapsamlı ve yoğun bir reklam kampanyası, hem kendi satışını, hem de rakiplerinin satışlarını artıran bir talep kayması ortaya çıkarabilmektedir.
