Üç harfliler, bilgi ve belge

Gerek danışmanlık çalışmalarımda ve gerekse derslerimde veya seminerlerimde özellikle teslim şekilleri/INCOTERMS için şaka yollu bir ifade olarak “dış ticaretin 3 harflileri “ derim.

Gerçekten de öyledirler…

O üç harf ile o kadar çok şey ifade edilir ki uyuşmazlıkların önü büyük ölçüde kesilir.

O üç harfliler o kadar çok konuyu kapsayıp düzenlerler ki “ miş, muş, dememiştik, söylememiştik, anlamamıştık “ gibi ifadelere yer bırakmaz.

Bu nasıl olacak derseniz, bilgi sahibi olmak gerekli derim.

INCOTERMS 2020 kitapçığının 400 küsur sayfasını gören dostlarımızın gönlünü ferahlatmak için “ yarısı İngilizce” desem de gözlerinin büyümesine engel olmuyor.

O zaman da söylediğim “ Bilgi anahtarının açamayacağı kapı azdır “ ifadesi oluyor.

Okumayı pek sevmeyen ve kendilerine bir şeyler söylenmesini seven bir toplum olduğumuz için, hep birilerine kulak veriyoruz ve “kulaktan dolma” bilgilerle çalışmayı yeğliyoruz.

Bu da başkalarının iletişim, bilgi birikimi, kültür, eğitim vb. filtrelerinden geçerek bize erişen bilgilerle bağlı olmamız sonucunu doğuruyor.

Gelelim ödeme şekillerine…

Onlarda da durum pek farklı değil.

Hangi ödeme şekillerinin risklerinin neler ve ne seviyede olduğunu, olması gerektiği kadar bilen, kaç dış ticaret erbabı vardır ve sektörde çalışanlara yüzdesi nedir merak ederim.

Hangi ödeme şekillerinin, dış ticaretin finansmanında nasıl kullanılabileceğini kaç kişi bilir?

Bir dış ticaret işleminde, birden fazla ödeme şeklinin nasıl bir arada kullanılabilecekleri, kaçımızın bilgi dağarcığında yer almaktadır?

Bu olaylarla karşılaşarak bunları çalışmak zorunda kalanlar elbette öğrenmişlerdir amma bunları bilmek için mutlaka karşılaşmış olmak mı gerekir?

Öte yandan, “ Dış Ticarette kullanılan Belgeler “ konusu gündeme geldiğinde “ Fatura, Çeki Listesi ve Konşimento “ dışında belge sayabilecek kaç dış ticaret elemanımız var acaba?

İşinde titiz ve atılması gereken adımları, olması gereken dikkatle atan dostlarımız  “ Hocam biraz abartmadınız mı “ diye bana soru yöneltebilirler. Amma onlara cevabım “ Hayır abartmıyorum “ olacaktır.

Bu konular sadece işletmelerin dış ticaret işlerinin pazarlama ve operasyon işlerinde çalışan, elemanlarla kısıtlı değildir. Dış ticaretle ilgili bankacılık, taşımacılık, gümrükleme vb. işlerinde çalışan diğer meslek elemanları ile de ilgilidir.

Kısıtlamalarla ilgili olarak konuştuğum bir banka elemanı, OFAC ( Office of Foreign Assests Control ) listeleriyle ilgili lafı o kadar dolaştırdı ki sonunda “ Evet mi, hayır mı?” diye sorduğumda, hayır diyerek bilmediğini kabul etti.

Bir gümrükleme işinde de kullanmış olduğumuz teslim şekli/INCOTERMS ile ilgili olarak “Bu da nereden çıktı” diyerek, bizim yazdığımız teslim şeklinden haberi olmadığını belli eden gümrük personelini de yazmasam olmazdı.

Bunlar sadece işlemlerle ilgili olaylar amma sıkıntılar bunlarla da kısıtlı değil.

Belge hazırlama konusuna geldiğimizde, saçlarımızı dimdik edecek uygulamalarla karşılaşıyoruz. Akreditif uzmanı arkadaşlarımızın çoğunun katılacağını düşündüğüm fikrim, akreditif metnini tam anlamıyla okumadan belge hazırlama alışkanlığı olduğudur.

Neden böyle olduğunu sorarsanız cevabım sadece “ Dikkatsizlik “ olmayacaktır.

En önde gelen unsur “ Eğitim eksikliğidir “ ve ne yazık ki en önemsenmeyen konulardan birisidir. Ancak, şunu da itiraf etmem gerekir ki bu konudaki eksikliklerimiz, yeterli olmasa bile bu nedenle sıkıntı çeken işletmeler sayesinde yavaş da olsa giderilmektedir.

Komik adam televizyonda ne diyordu “Eğitim şart.”

Bu kadar serzenişin sebebi nedir diye soracak olursanız?

Eğitim, bilgilendirme ve deneyim paylaşımı toplantılarına gelmeyen ve elemanının göndermeyen işverenlerin söylediğidir.

“Oradan bir iş çıkmaz.”

Doğrudur, oradan iş çıkmayacaktır amma iş nasıl çıkartılır anlatılacaktır.

Amma velâkin siz oralardan uzak durdukça başınıza daha çok iş çıkacaktır.